Średniowiecze zwykło nam się kojarzyć z pewną ciemnotą i zacofaniem. Nic bardziej mylnego. To właśnie wieki średnie stały się czasem twórczości wielu wybitnych świętych, powstawania nowych wspólnot zakonnych czy spisania bogatej literatury teologicznej. Ówczesna wrażliwość patrzyła na przyrodę, jako otwartą księgę Boga, w której Stwórca zapisał wiele tajemnic wiary. Piękno roślin stało się doskonałym środkiem wyrazu w poezji religijnej. Szczególnie o Matce Bożej lubiano opowiadać i pisać, używając przy tym symboliki kwiatów i drzew.

Kościół – kiedy myślę – wówczas staje mi przed oczyma Apostoł Paweł, kiedy pisze swój pierwszy list do… – nie, nie do Koryntian – on pisze list do „Kościoła Bożego, który jest w Koryncie”. Apostoł pisze list do chrześcijan mieszkających i spotykających się „w” Koryncie jako „Kościół Boga żyjącego” (por. 1Tm 3,15). To „w” jest tu bardzo istotne.