2/2022
Maryja ukazuje nam człowieczeństwo przepromienione łaską Bożą, poddane Duchowi, uformowane na wzór Chrystusowego człowieczeństwa. Możemy powiedzieć językiem teologicznej poetyki, że wizja nieba dzięki Maryi zaczyna się już na ziemi.
Pierwszą uroczystością roku liturgicznego jest uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jak pisał znakomity włoski teolog D. Barsotti, „Nie bez przyczyny rok liturgiczny otwiera się wizją piękności”. Piękności, którą Bóg zamierzył dla każdego z nas. Piękności, która jest udanym podobieństwem do „Najpiękniejszego spośród Synów ludzkich”. Maryja jest – jak mówi słowo – „pełna łaski” i – jak mówi Kościół – „cała piękna”. Nie tylko dlatego, że jest wolna od zmazy grzechu pierworodnego, ale przede wszystkim dlatego, że jest z wyboru i wielkiego pragnienia naprawdę podobna do Chrystusa. Maryja ukazuje nam człowieczeństwo przepromienione łaską Bożą, poddane Duchowi, uformowane na wzór Chrystusowego człowieczeństwa. Możemy powiedzieć językiem teologicznej poetyki, że wizja nieba dzięki Maryi zaczyna się już na ziemi. Mamy dzięki Niej uchylone drzwi; możemy przyglądnąć się temu, co jest naszym przeznaczeniem – życie z Bogiem i ze świętymi, w pełni Jego miłości. Chrystus – prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek – jest formą dla naszego człowieczeństwa. Mamy być do Niego podobni – podobni w ukochaniu Ojca, podobni w otwartości na działanie Ducha Świętego i podobni w bezwarunkowej miłości do naszych braci – bezwarunkowej, to znaczy bez względu na okoliczności, które mogą sprzyjać życiu w łasce lub utrudniać to życie. Maryja to zrozumiała i odbiła w swoim życiu podobieństwo do Syna. On jest do Niej podobny w Ciele, a Ona jest podobna do Niego w Duchu. On – Bóg – jest dzięki Niej bardzo ludzki, a Ona – dzięki Niemu – jest bardzo Boża.
