Ludzie nadziei

Człowiek, który ma nadzieję, żyje inaczej, jego egzystencja nabiera nowego sensu i inspiracji (por. SS,2). Nadzieja zatem jest czymś koniecznym w życiu każdego człowieka, by nie stracił z oczu celu swego życia.
Na chrzcie w formie zalążkowej otrzymaliśmy dar – trzy cnoty: wiarę, nadzieję i miłość. Wiara jest wolnym wyborem człowieka, który dokonuje się w oparciu o poznanie ukazanej przez Kościół doktryny. Spójność i logika zasad wiary skłaniają człowieka do podążania tą drogą. Wraz z odkrywaniem Boga, w człowieku rodzi się miłość, która staje się podstawą do przejścia od obowiązku zachowywania zasad wiary i moralności jako czegoś zewnętrznego i narzuconego do interioryzacji i przyjęcia owych zasad jako czegoś osobistego – zasad wykonywanych w imię miłości do Boga. Te dwa elementy rodzą nadzieję jako przeświadczenie, że doświadczenie żywego Boga realizowane w wierze i miłości musi znaleźć swoje przedłużenie w życiu wiecznym.

Człowiek w swoim życiu zawsze szuka tego samego – szczęścia. Każdy oczywiście będzie je rozumiał według własnej miary potrzeb i możliwości, niemniej szczęście stanowi zasadniczy przedmiot ludzkich nadziei, niezależnie, co kryje się pod tym słowem.
Dla człowieka wierzącego głównym przedmiotem nadziei jest Bóg, który na wszystkich poziomach i wymiarach stanowi źródło ludzkiego szczęścia. W Nim bowiem spełniają się wszystkie oczekiwania człowieka: życie, zdrowie, względny dostatek itd. Zabiegając o te wszystkie wartości, które mają dać szczęście człowiekowi, ostatecznie stajemy wobec Boga, który jest w mocy wyposażyć go w te upragnione dobra.
Ludzka egzystencja nie kończy się jednak na ziemskim bytowaniu. „Życie twoich wiernych zmienia się, ale nie kończy” (Prefacja o zmarłych) – nasza nadzieja pełna jest nieśmiertelności. Tu właśnie dopełnia się ostateczne rozumienie chrześcijańskiej nadziei. Przejście z tego świata do wiecznej szczęśliwości jest ostatecznym wypełnieniem wszystkich ludzkich nadziei i końcem poszukiwania szczęścia, które znajduje on w Bogu.

Ludzie nadziei
Biblia ukazuje wiele sytuacji, gdy człowiek podejmował różne dzieła i zadania wbrew ludzkiej logice. Absurdalność wielu wydarzeń sprawiała, że sytuacja wydawała się beznadziejna, tymczasem Bóg widział to inaczej...