Kościół w drodze

Kiedy zatem nawraca się jakiś światowiec i staje się dzieckiem Chrystusa, wtedy winniśmy z radością serca wołać w uniesieniu, i mówić: ziecię narodziło się nam. Stąd to u Jana: Niewiasta, gdy rodzi, czyli Kościół święty, gdy przepowiada lub okazuje grzesznikom miłosierdzie, boleje, ale gdy w skrusze i spowiedzi grzesznika porodzi dziecię, to znaczy nowo nawróconego, już nie pamięta swego ucisku, z radości, że się człowiek na świat narodził (J 16,21).

A o Janie, Bogu dzięki, powiedziano: I wielu z narodzenia jego radować się będzie (Łk 1,14). I syn został nam dany. Bogu dzięki, bo z niewolnika świata i diabła otrzymaliśmy syna Bożego. Mówi on słowami Psalmu: Pan rzekł do mnie, Tyś jest synem moim, ja ciebie dzisiaj zrodziłem przez łaskę, ciebie, który wczoraj byłeś niewolnikiem przez grzech; a ponieważ jesteś synem: żądaj ode mnie, a dam ci jako dziedzictwo twe pogan, to znaczy buntownicze myśli, oraz dam w twoje posiadanie krańce ziemi, to znaczy zmysły twego ciała, abyś panował nad jednymi i drugimi (Ps 2,7n). Syn został nam dany, o  którym w księdze Rodzaju: Synem co wzrasta, to Józef, synem wzrastającym i pięknym, że patrzeć (Rdz 49,22); wzrastającym w ubóstwie, stąd to Józef w księdze Rodzaju: Sprawił Bóg, iż rozrosłem się w ziemi mego biedowania (Rdz 41,52); pięknym ku wejrzeniu na skutek pokory; bowiem powiedziano w księdze Rodzaju, że Rachela – Rachel znaczy owca – czyli pokorna, miała piękne oblicze i wdzięczne wejrzenie (Rdz 29,17). Został nam dany; albowiem umarł był, a ożył, zaginął był, a odnalazł się (Łk 15,24). 

Kto naprawdę idzie za Chrystusem, pragnie, aby wszyscy naśladowali Go, i dlatego zwraca się do bliźniego przez opiekę duchową, pobożną modlitwę, przepowiadanie słowa. Zwrócenie się Piotra właśnie to oznacza, i zgadza się z Apokalipsą: Oblubieniec i oblubienica, czyli Chrystus i Kościół, mówią: Przyjdź, i  kto usłyszy, niech mówi: Przyjdź (Ap 22,17). Chrystus przez natchnienie, a Kościół przez przepowiadanie mówią człowiekowi: Przyjdź, czyli naśladuj Jezusa. A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jezus, idącego za sobą (J 21,20). Jezus kocha tego, kto idzie za nim, stąd to w księdze Liczb: Sługę mego Kaleba, który szedł za mną, wprowadzę do tej ziemi, którą przeszedł, a potomstwo jego weźmie ją w posiadanie (Lb 14,24).