Od tej chwili chrześcijanin jest przyłączony do działania Chrystusa, który nieustannie ofiaruje się Ojcu w życiu i działalności Kościoła. Szczególny wyraz tej ofiary i daru odnajdujemy w Eucharystii. Spróbujmy odkryć siebie jako dar dla Stwórcy, ofiarowany w celebracji eucharystycznej.
III Modlitwa Eucharystyczna, po konsekracji i anamnezie, zawiera modlitwę ofiarniczą, w której prezbiter wypowiada następujące słowa: Niech On nas uczyni wiecznym darem dla Ciebie.
Dar Chrystusa
Mówiąc o Eucharystii, najczęściej mamy na myśli nasze działanie, skupiamy się na sobie, na tym, że to my dajemy Panu Bogu czas i siebie, my głosimy, my przewodniczymy, my służymy, my składamy ofiarę itp. Oczywiście jest w tych słowach prawda, biorąc pod uwagę fakt, iż liturgia jest działaniem Chrystusa i Jego Ciała, czyli Kościoła. Jednak, musimy w tym miejscu zachować właściwą hierarchię i przyjąć wyższość Jezusa, który jest gwarantem skuteczności liturgii. Syn Boży jest jej przewodniczącym, jednakże ukrytym w świętych znakach, obrzędach i osobach jak czytamy w Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego: W sprawowaniu bowiem Mszy Świętej, w której zostaje utrwalona Ofiara krzyża, Chrystus jest rzeczywiście obecny w samym zgromadzeniu zebranym w Jego imię, w osobie szafarza, w swoim słowie, a w sposób substancjalny i trwały pod postaciami eucharystycznymi (OWMR 27). Taka świadomość pozwoliła twórcy powyższej modlitwy uznać, że Chrystus Pan może uczynić nas darem dla swojego Ojca. Jest to uzasadnione przez historię zbawienia, gdzie Syn Boży po śmierci na krzyżu, zaniósł Ojcu niebieskiemu swoje zmartwychwstałe ciało i jako reprezentant ludzkości przedstawił Mu nowego człowieka, odkupionego mocą Jego krwi: Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym (1P 2,9a).
Zatem nasz Zbawiciel, jako ofiarujący się w działaniu liturgicznym, czyni nas darem razem ze sobą. Skoro On czyni nas darem, to włącza w ten akt wszystko, co składa się na nasze życie, radości i smutki, zwycięstwa i porażki, choroby i cierpienia, zwykłą codzienność. Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 901 trafnie umieszcza wszelkie warstwy życia człowieka w kontekście ofiary eucharystycznej: Wszystkie bowiem ich uczynki, modlitwy i apostolskie przedsięwzięcia, życie małżeńskie i rodzinne, codzienna praca, wypoczynek ducha i ciała, jeśli odbywają się w Duchu, a nawet utrapienia życia, jeśli cierpliwie są znoszone, stają się duchowymi ofiarami, miłymi Bogu przez Jezusa Chrystusa; ofiary te składane są zbożnie Ojcu w eucharystycznym obrzędzie wraz z ofiarą Ciała Pańskiego.
