1/2021
Rozmowa z ks. prof. Robertem Woźniakiem, dogmatykiem, o Kościele, jego świętości, działaniu Boga w nim i perspektywach na przyszłość.
Wyznając wiarę, mówimy, że Kościół jest święty. Jest święty, a tyle w nim grzechu. Jak rozumieć to napięcie między świętością a grzesznością Kościoła?
Można je rozumieć na wielu płaszczyznach. Przede wszystkim właśnie jako napięcie. Napięcia – jak zauważył Romano Guardini – charakteryzują życie i jego dynamikę. Napięcia pozwalają nam pozostawać w ciągłym ruchu, doskonalić się. Podstawowe napięcie, jakie charakteryzuje życie Kościoła to istnienie między grzechem i świętością, ruch od śmierci do życia, od zła do dobra, od życia marnego do szlachetnego i wypełnionego dobrymi czynami. Pamiętajmy jednak, iż choć dobro stanowi istotny wymiar świętości, to jednak ona nie ogranicza się jedynie do dobrego życia. Świętość to relacja ze świętym. Świętość nie rodzi się z naszych dobrych czynów, ale z tego, co Bóg robi dla nas. To Jego świętość i działanie są źródłem naszej świętości i dobrego życia. Kościół jest zatem święty przede wszystkim dlatego, że Bóg cały święty nie opuszcza go nigdy. Świętość Kościoła polega na tej Jego obecności z nami. Nasza świętość jest raczej czymś, co się nieustannie staje niż czymś, co już trwale posiadamy. Kościół pod tym względem jest jak szkoła i szpital: przyjmuje on w sobie grzesznika, aby dzięki kontaktowi z Bogiem mógł powoli wzrastać. Czasami to wzrastanie trwa bardzo długo i wymaga wiele cierpliwości, rodzi się w bólu i cierpieniu. Niektórych to gorszy, innych zniechęca. Poza tym, może nam się często wydawać, że w Kościele jest więcej grzechu niż świętości. To jednak nie jest prawdą. Dzisiaj niestety wolimy zwracać uwagę na zło. Zobaczyć zło w Kościele jest dosyć łatwo, ponieważ z natury rzeczy gromadzi on grzeszników. Zobaczyć w nim dobro, wymaga wiary i zdecydowanej postawy walki o każdego, postawy, która nie tylko ocenia, ale gotowa jest oddać życie za drugiego
